Bazı yakınlarımı öyle çok sever,öyle değer verirdim ki onlara fikrimi sordukları her konuda sonuna kadar yararlı olmaya çalışırdım.Onlarla saatlerce sohbet etmekten hoşlanır,onlara kendi dünyamdan bahsederdim rahatlıkla.En basit durumda bile beni arar fikrimi sorardı hatta birisi.
Diğeri birçok şeyi merak eder,bizi dinlemeyi severdi.Telefonda bile saatlerce konuşurdu bizle,bize dair her şeyi tek tek sorar biz de cevap verirdik.
Günlerden bir gün okulda yakınlardan konuşulunca bir arkadaşım:
Aysel yakınlara insan her şeyini anlatır mı?dedi.Ben de “Ben şu an her şeyi onlarla konuşuyorum gün gelir onların kendine dair bir durumda bana deyip demediğinde anlarım yakın görüp görmediklerini.”demiştim.Aradan çok zaman geçmedi ki,bu çok sevdiklerimden bazıları kendilerine dair güzel bir haberi benimle paylaşmak istemediler,ben başkasından duydum.Öyle zoruma gitti ki ..:((
Üzüldüğümü dile getirdiğimde de özelleri olduğu için söylemediği gibi bir şeyler söyledi.
Benim onlara duyduğum yakınlığı onlar bana hissetmemiş.Onlar beni yakın olarak görmemiş.Söylememek için birçok bahane uydurabilirler ama bu güzel bir haber,söylememek için nasıl bir gerekçeleri olabilir ki!
Hala içimde bir yer onları ,yaptıklarını düşündükçe sızlıyor.
BEN SADECE ÇOK CANDAN KABUL ETMİŞTİM ONLARI.
Candan kabul edilmemem için ne sebepleri vardı?
Şimdi ise olması gereken mesafeyi koydum.Madem ben özelin paylaşılmayacağı biriyim ben de artık özelimi paylaşmıyor,onlara dair hiçbir şeyi merak edip sormuyorum.
İlişkiler belli bir dengede ilerler.Bazı ilişkiler baştan yanlış kurulmuştur.Sağlıklı ve dengeli ilerlememiştir.Dengesizliğin olduğu ilişkilerde hep bir taraf gözde olur,diğer taraf ise hep el üstünde tutar.El üstünde tutanın yorulmak gibi bir hakkı yoktur.Karşı tarafı alıştırmıştır çünkü.Onlar el üstünde tutmayı bilmezler ki hiç.
Her insan sergilediği davranışların kendisine de yapılmasını da ister.
Yapılmadığında küçük bir çocuk gibi küser ve “oynamıyorum” der.
Umarım karşısındakiler peşinden gider .Peşinden gitmeyip” O nasıl olsa gelir “diyorlarsa olay daha da vahim.Bir görev halini almıştır, siz hep değer verme düşüncesini görev edinmiş olursunuz.Vay halinize!!!
Durun ve yerinizi iyi belirleyin.Çok koştunuz herkesin peşinde yoruldunuz.
