Her insanın kendi tarzı oluşuyor ilişkilerde.Verici ve alıcı olanlar söz konusu ilişkide.Bu ilişki hep bir tarafın vermesi,bir tarafın alması durumunda negatife doğru ilerliyor.İlişkiler karşılıklılık esasına dayanmalı kanımca.Verende de alanda da bencillik hissi olmamalı gönülden hareket etme olmalı.
Bazen fazla verici olan taraf için sevgi gerçekten gözü kör edebiliyor.Sevgi karşı tarafın hareketlerinin üstünü örtüyor.Bir gün geliyor ki kişide aydınlanma olabiliyor.Aslında karşı tarafın bu ilişkiye devamında ticari bir kaygı olduğu, vermenin değil de almanın hazzını yaşamakla meşgul oldukları fark ediliyor.
Öyle yıkıcı ki bu aydınlanma !Kendini iç dünyanı tamamıyla açtığın kişinin seninle aynı denklikte ilişki sürdürmediğini fark etmek insanın içini acıtıyor.Ağır çok ağır geliyor.Bu sefer geçmişe dayalı her şey sorgulanıyor ve kişi kendini berbat hissediyor.Bu noktadan itibaren insanlara mesafe koymaya ,değer vermede abartmamaya ,kendi özdeğerini hissetmeye çalışıyor kişi.
Benim tavsiyem birinci aileniz dışında herkese karşı mesafeli durmanız,ne kadar alırsanız o kadar vermeniz.
