Oğlumu 25+2 de dünyaya getirdim ağır gebelik zehirlenmesi yaşayarak.
650 gramdı.Ben doğum sırasında onu görmedim zaten durumum sıkıntılı diye hemen uyutuldum.Yoğun bakımda da söylenerek uyandım ve gece boyu yandım ateş içinde.Yoğun bakım hemşiresi de bana çok söylendi ,hikayemi bilmediğinden galiba naz yaptığımı zannetti.Onun bana yaklaşımı düşündüğümde hala beni üzüyor.Hastanede personelin geneli sert tavırlı idi.Bunalmış ve yorulmuşlar gibi herkese kibarca davranmayı unutuyorlardı.
Sonrasında bir hafta hastanede yattım ve sonra taburcu oldum.
Bebeğimizi kuveze koydular.Hemen görmeye gidecek psikolojide değildim on gün sonra falan ilk defa görmeye gittim.İlk gittiğimde kapıda beklemek ,diğer aileleri gözlemlemek,sonra dezenfekte olarak içeri girmek,hemşirenin yönlendirmesi ile bebeğini görmek.Hangisi senin bebeğin onu bile bilememek.Gördüğün anda yaşadığın his:((
Minnacık bir bebiş …Dokunmana izin verilmemesi ,risk almamak adına.Dokunamadığın bir evlat..Bu arada süt sağma çaban.Aralıklarla süt sağıyorum.İlk sağmada üzerine tarih saat ad soyad yazılması gerektiğini bile bilmemek…Sağıyorum poşetlere koyuyorum.Buzlukta biriktiriyorum.
İzin verdikleri günlerde ziyarete gidiyorum.
Ağlıyorum,kızıyorum,kimseyi görmek iştemiyorum.Kestiremediğim bir sürecin içindeyim.İzmir’i terk etmek istiyorum ama bir bebeğim var hastanede.Beyin kanaması geçiriyor,ciğerleri bir türlü toparlanmıyor,kilo alıyor veriyor bizde ümit hayal kırıklığı yaşanıyor.
101 gün sonra bir gün doktor beni aradı ve bebeği kaybettiğimizi söyledi.Öyle boş bir andı ki :(((Hiç kucağıma alamadığım ,sadece parmağımla vücuduna dokunduğum ,düzelecek mi dediğim bebeğim ölmüştü.Cenazeye gitmek istemedim.Onun soğuk vücuduna dokunmak,ölüsünü kucağıma almak istemedim.Onu hep son ziyaretteki gibi hatırlamak istedim.Hala da içimde bir ateş..Büyüseydi büyüseydi…:((
Oğlumdan sonra ebemiz Derya IŞIK benim destek almamı söyledi.Uzun süre desteğe gitmeyi reddederek kendimizi çıkmaza soktum.
Prematüre annelerinin de babalarının da destek alması gerekli.
Maddi destek olunması da gerekli.Bebek kuvezde oldukça aile çalışamıyor ki.
Prematüre bebek bakımı konusunda destek verilmeli.
Bebekle ilk temas öncesi destek olmalı.
Lohusalık sürecinde kucağın boş olması ama süt sağma çabaları anneyi psikolojik olarak yıpratıyor.Annesin ama değilsin de.Evde bebek yok.
Tüm çevrenin bu ailelere moral vermesi de lazım.
