Sahte gülüşler,sahte sözcükler ne çok dillerden dökülür oldu?Kim içten konuşuyor,kim rol yapıyor anlayamadığım yaştayım.
“İnsan insana muhtaçtır.”algısındayım ama birilerini gözlemledikçe insanlardan uzaklaşma fikri yer ediniyor zihnimde.
Büyüyemiş ,bazı özelliklerini törpülemek yerine daha da keskin hale getirmiş insanlar.Ben iyiye nasıl giderim ,hatamı gördüğümde veya hatamı gösterdiklerinde nasıl düzeltirim diye düşünüyorum hep.
Ben kendimi bu kadar sorgularken, insanlar neden aşikar özelliklerinde iyileşmeye gitmezler?Dünya kişinin kendini geliştirdiği ,çıtayı yükselteceği yer.Allah da bizden kendimizi tanıyıp kendimizdeki eksikleri tamamlamaya çalışmamızı istemiyor mu?Ben kendimi öyle hatalı gördüğüm anlar oluyor ki her konuda her durumda ilk suçlanacak kişi olarak kendimi buluyorum.Birileri hüsnü zanla benimle ilgili konuşsa kabul etmiyor sanki kibire kapılmaktan korkuyor ve inkar yoluna gidiyorum.
Oysa gerçekten gayretliyim iyi olmak adına.Neden hep özür dileyen ,kendini anlatmaya çalışan ,kendini ispatlamaya çalışan bu sırada bile iyi özelliklerini kabul etmeyen biri oluyorum ki?
Böyle olunca insanlar da bana istediklerini söyleyebiliyor,istedikleri ayarı vermeye çalışıyorlar.Çünkü benim değişime gelişime açık oluşuma alışkın değiller.Onlarda kabuklaşmış bazı şeyler.Ben aynı tavrı sergileyemiyorum onlara..Niyetim de sorgulanıp kötü olduğuna inanılıyor!Çok garip…:((
Birbirimizin kötülüğünü mü isteriz ki ,duvar örüyorlar bir de.
İnsan kocaman bir imtihan.Öyle yorucu ki ilişkiler.
Son yüzyılın en büyük sorunu insani ilişkiler.Birçok şey bunun gerisinde kalıyor.Geçinemeyen,geçiniyormuş gibi yapan,bir kalemde harcayan tipler mi oluyoruz?
Değer verme,iyilik yapma,iyiliği için konuşma,gam keder vermeme,zarar ziyan vermeme,güven verme gibi güzellikler gelsin yine yeniden.
Biz muhabbet ettikçe güzeliz ve güzel olmaya devam edeceğiz.
****kendime soru:Bendeki bu kısır döngü nasıl değişecek ,nerede hatalıyım nerede?
Kemal SAYAR ‘ın bu konuda çok güzel bir videosu,dinlemenizi öneririm.
