Son zamanda akrabalık ilişkileri de farklılaşmaya başladı.Gözlemlediğim artık eskisi gibi muhabbetlerin kalmaması.Sık ziyaretler,telefon görüşmeleri yerini mesajlara ,sosyal medya üzerinden iletişime geçmeye bıraktı.Önceden akraba sıkıntı zamanında koşar,yardım ederdi.Birlikte gülüp birlikte ağlardı insanlar.Şimdilerde ise çok garip!
Kimse derdini ,sevincini paylaşmaz oldu.Hatta yabancılarla,arkadaşlarla kurulan pozitif ilişkiler akrabalarla kurulmuyor.Kimse birbirinin yarasına merhem olmuyor.Sonra laf eder gibi düşünülüyor.Açığımızı vermeyelim diyenler de var.Akraba eşitti akbaba diyenlerin sayısı her geçen gün artıyor.
Ben akraba meselesinde eskisi gibi olmak isteyenlerdendim.Derdimi,sevincimi tabii ki onlarla paylaşacağım derdim.Gün geldi bazı yakınlarım sevincini bile bizim aileden saklar hale geldi.Benim için manevi olarak büyük bir deprem etkisi yarattı bu.Hala da üzülürüm.Çünkü dengeli bir ilişkimiz olduğunu sanırdım ta ki onlar kendi güzel haberlerini saklayana kadar.
Şu doğru:Benim gösterdiğim yakınlık derecesini göstermek zorunda değiller.Ama güzel haber de mi gizlenir?
Bizim nazarımız mı değer diye düşündüler bilmiyorum.
Şunu biliyorum ki artık eskisi gibi değilim mesafeliyim.Kendi özelimi de onlara anlatmıyor,onlardan da bir şey anlatmalarını beklemiyorum.Daha az kaygı yaşıyorum artık.Önceden her şeylerinin iyi olmasını ister, kötü bir şey olacak diye kaygı duyardım,abartılı bir sevgiydi benimki .
Saatlerce yüz yüze veya telefonda sohbet eder, bilgilerimi paylaşırdım.Şu an onları aramıyorum.Hepsini rahat bıraktım,saklamak zorunda değiller hiçbir şeylerini.Zaten peşime düşüp niye eskisi gibi değilsin diyen de olmadı.Onların umrunda olsaydım kaybetmek istemezlerdi adım atar ,yaptıkları işte niyetlerini paylaşırlardı.
Sizlere de tavsiyem akraba veya eş dost ,size bir adım gelene bir adım gidin.Çok adım atarsanız onlar yorulmamış oluyor.Yorulmayınca da size değer veren olmuyor.
Değer olmayan yerde olmak kendine zulüm bence.
