Konuşmak gerçekten en önemli becerilerden biri.Çocuklarımızla vakit geçirirken en önemsediğimiz beceri konuşmak olmalı.Çocuğumuz duygularını sözel olarak ifade edebilmeli,düşüncelerini söyleyebilmeli,bir durumu veya nesneyi kabul veya ret ederken çok rahat davranabilmeli.
Galiba kalabalık ailelerde büyüyen nesil olarak bizlerde konuşma becerisinde zayıflık var.Duygularımızı,düşüncelerimizi paylaşmakta zorlanıyor,kişilerin tavırlarını yorumlamayı seçiyor,içimizden geldiği gibi davranamıyoruz istemediğimize “evet” istediğimize ise “hayır” diyebiliyoruz toplumsal baskı veya algı yüzünden .Hayır diyebilme de konuşma becerisinde önemli alt kazanımlardan.
Çevremiz “hayır”diyememiş zoraki deneyimler yaşayan insanlarla dolu.
Ayıp olur,ne düşünür,aramız bozulur diyerek asıl isteğini öteleyen başkası için kendini feda eden insanların yaydığı negatif enerji de toplumda yaygın.Çünkü toplumla ilgili haberlere göz atarsanız insanların öfke yanardağına dönüştüğünü garip garip nedenlerle de patladığına şahit olursunuz.Bu yüzden anne babalara ciddi bir görev düşüyor.
Çocuğu konuşturmak,konuşmasını dinlemek ve dikkate almak.
Bu şu demek değil çocuk egemen aileler oluşturmak veya çocuk merkezli yaşayan aileler görmek.
Geçmiş ile şimdi arasında garip bir dengesizlik var aile tarzında.Şimdi ise aileler her şeyi çocuğa göre dizayn ediyorlar.Çocuğun sınavı var diye eve misafir kabul etmiyorlar,çocuk yemiyor diye bazı yiyecekleri eve sokmuyorlar,çocuğun istediği yerlere gidip istediği şeyleri alıyorlar.
Ne yazık ki çocuğu dikkate almak derken yine kantarın topuzunu kaçırıyorlar.
Çocuk kendi söz hakkının da olduğu bir aile demokrasisine şahit olmalı.Tek bir kişinin güdümünde hareket eden aileler içinden bastırılmış,mutsuz ,özgüvensiz,özdeğeri düşük kişiler çıkar.Bizler kendini seven,sınırlarını bilen,başkalarının sınırlarına da saygı gösterebilen çocuklar yetiştirmeliyiz.
Bunun için evdeki durumları bu amaca hizmet etmesi için kullanabilirsiniz.Yeter ki anne ve baba fikir birliğine sahip olsun.Anne bir tarafa baba bir tarafa çekerse çocuk arada bölünür,kişiliğini duruma göre şekillendiren güvenilmeyecek aşırı bencil bireyler oluşturabilir anne baba fikir ayrılığı.
Çocuklarımızın sağlıklı bireyler olması için biz anne babalara büyük görevler düşüyor.Emanet büyük ,gelişigüzel yapılacak iş değil anne babalık.
